Uw Slager Anouk: "We denken samen na over hoe dingen anders en beter kunnen"

Het ondernemerschap zit niet in de familie, vertelt Anouk, en echtgenoot Laurens en haar ouders vonden het aanvankelijk een spannende stap om een slagerij over te nemen. Anouk: “Het is niet de meest makkelijke tijd om een slagerij over te nemen. Maar we zijn nu een jaar verder en nu is het vertrouwen er wel. Ze zien dat het goed gaat.”

Afdelingschef

“Ik begon als zeventienjarige als zaterdaghulp. Ik vond school niet zo leuk en toen er een fulltime functie vrijkwam bij de Plus, solliciteerde ik daarop.” Uiteindelijk werkte ze er veertien jaar, waarvan vier als afdelingschef. “Dat lijkt al een beetje op het runnen van een eigen winkel, maar dan volgens de richtlijnen van de organisatie natuurlijk.” Na haar tijd bij Plus werkte ze twee jaar bij slagerij De Groene Weg in Arnhem. “Daar heb ik veel praktische vakkennis opgedaan, zoals uitbenen en het hakken van karbonades.” Tijdens haar periode bij de supermarkt volgde Anouk de SVO-opleidingen voor verkoopspecialist, productiemedewerker en winkelslager. “Ik was bijna aan het einde van de opleiding Ondernemerschap toen de overname van de slagerij in Ulft op mijn pad kwam. Met die opleiding moest ik dus noodgedwongen stoppen, omdat je de opleiding deels volgt bij een leerbedrijf.”

Klantgerichter

Anouk hoorde via SVO dat de slagerij in Ulft in de stille verkoop stond. “Ik wilde al heel lang iets voor mijzelf en de dingen doen naar mijn eigen ideeën. Als ik nu iets bedenk dan kan ik het ook gewoon doen. Ik kan ‘spelen’ met de toonbank, bijvoorbeeld. Bij de supermarkt heb je te maken met een schappenplan.” Een ander groot verschil is het klantencontact, zegt ze. “Nu is het veel klantgerichter. In een slagerij kun je veel meer adviseren over je producten en kun je beter een band opbouwen met je klant, volgens zijn wensen. Dat is wezenlijk anders dan in een supermarkt.” De vorige eigenaar stopte om fysieke redenen met de eigen productie. “Dat is iets dat wij nu stap voor stap steeds meer oppakken.”

Kinderen

Echtgenoot Laurens werkt inmiddels ook in de slagerij. Dat was niet gepland, zegt ze. “Laurens had het niet meer naar zijn zin bij de steenfabriek waar hij werkte. Hij is vrijwilliger bij de brandweer en wilde graag een vaste aanstelling, maar dat zat er niet in. Kom maar bij mij werken, zei ik. Nu richt hij zich op de worstenmakerij.” De zorg voor hun twee kinderen van twaalf en zeven jaar combineren ze. “Op dinsdag en donderdag werkt Laurens halve dagen. Dan breng ik de kinderen ’s ochtends naar school en haalt hij ze ’s middags op. Op zon- en maandag zijn we dicht. Op woensdag en vrijdag zorgen mijn ouders voor de kinderen. De kinderen komen op zaterdagen wel eens langs en dan helpen ze mee. Dat is leuk.”

Allemaal toppers

Het team van de vorige eigenaar bleef grotendeels intact en daar is ze heel blij mee, geeft ze aan. “Totaal zijn we met acht man/vrouw. Het zijn allemaal toppers die heel zelfstandig hun werk doen. Zonder hen had ik het niet gered. Mijn worstmaker vertrekt in september omdat hij voor zichzelf begint. Ik heb gelukkig al een vervanger. Er is sowieso regelmatig aanloop van mensen die een baan zoeken.”

Vleeswinkel

Anouk noemt haar slagerij een ‘echte vleeswinkel met vers vlees’. “Daar worden de mensen hier in Ulft blij van en ik vind het zelf ook het leukste. We verkopen bijvoorbeeld dagelijks zo’n twintig kilo verse worst. Maaltijden doen we niet. De lunchroom naast onze winkel verkoopt afhaalmaaltijden en het vlees daarvoor komt van ons.” Het vlees betrekt Anouk van Vleeshandel Willems uit Druten. “Zij slachten zelf en dat scheelt weer een schakel in de keten. Het is bovendien een transparant bedrijf. Als ik wil komen kijken bij het slachten, dan kan dat.” Het kippenvlees is van tante Door. Voor lamsvlees en wild is weinig belangstelling in Ulft, voegt Anouk toe.

Samen doen

De start precies een jaar geleden was wat moeizaam, blikt ze terug. “De oude eigenaar zou in dienst komen, maar dat liep helaas anders. Ik was heel blij dat het personeel bleef en dat we de winkel samen naar een hoger niveau wisten te trekken. Met stijgende klantenaantallen en met meer eigen productie. We kenden elkaar niet en moesten aan elkaar wennen. Nu zijn we goed op elkaar ingespeeld. We denken samen na over hoe dingen anders en beter kunnen. Ik ben weliswaar de eigenaar, maar voel me niet meer dan een ander. We moeten het samen doen en dat doen we ook.”

“Ik vind het belangrijk dat alle neuzen dezelfde kant op staan. Twee keer per jaar doen we daarom met het hele team iets leuks, zoals samen uit eten, of bowlen. Daar proberen we dan de gezinnen bij te betrekken.” De vaktechnische kant verliest ze niet uit het oog. “Goed opgeleid personeel is belangrijk. Voor de medewerker zelf en voor je zaak. In november gaan er twee medewerkers die hier al lang werken de basiscursus Slager doen bij SVO, zodat ze zelfstandig aan het blok kunnen staan als ik er niet ben.”

Toekomstplannen heeft ze eigenlijk niet, zegt ze in eerste instantie. “Nee, vooral lekker de winkel verder uitbouwen en er meer uithalen.” Na even peinzen, vult ze aan: “Op termijn wil ik wel meer barbecues doen, bijvoorbeeld op locatie. En we sparen nu zodat we over vier jaar het pand kunnen kopen. Ik wil dan de winkel moderniseren en meer naar mijn eigen smaak inrichten.”

‘In een slagerij kun je veel meer adviseren over je producten en kun je beter een band opbouwen met je klant’

Tips van Anouk

• Blijf vooral jezelf in alles wat je doet.
• Sta achter je product: je ‘verhaal’ moet kloppen. Vooral voor je klant.
• Zorg goed voor je team. Doe regelmatig samen leuke dingen.
• Bied medewerkers de mogelijkheid om een opleiding te volgen.